Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

3ήμερη εδρομή στη καλών τεχνών για τη Σερρατία



Σε ρρρρρρρα τι α!!!!!!!!!

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Kαι τώρα ποίον δρόμο παίρνουμε;
























Κυριακή, 25 Οκτωβρίου 2009
Considerable cloudiness with a couple of thunderstorms around; breezy and humid.

είναι Καιρός..να πάρουμε (άλλο) δρόμο;

Προτείνω υπαίθρια και επίκαιρη χωροθέτηση επαναπραγμάτευσης στόχων
το πάρκο Ναυαρίνου.
Και στην περίπτωση που τα 'θάντερστορμς' δέν είναι απλώς κινδυνολογίες
ένα απο τα σολωμόσπιτα.

Ας βρεθούμε

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

1o διεθνές φεστιβαλ δρόμου στην Αθήνα. 16-20


http://www.istfest.gr/el/schedule
τι να πρωτοδιαλεξουμε!¨)

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 OKΤΩΒΡΙΟΥ 20009
13:00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ – 19:00 (σχετικά αυστηρά)
Ένα οικο-πικνίκ στο φθινόπωρο

Sound installation:
Spyweirdos (13:00 – 15:00)
George Palamiotis (15:00-17:00)
Espeekay (17:00-19:00)
:: unsound :: live field :: non-music :: eco-loops ::

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ:

ΠΟΔΗΛΑΤΑ

GROUP RIDE ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ:
ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (ΟΔΟΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ), 12:00

ΠΕΖΟΙ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΜΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΣΟ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ, ΕΝΑΝΤΙ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ (ΟΔΟΣ ΑΘΗΝΑΣ), 12:00


Ποιος είναι ο ήχος του ελεύθερου τοπίου?
Ποια είναι η εικόνα της Αττικής γης?
EMERGENCY EXIT ATHENS είναι μια σειρά από συμμετοχικά events. Σκοπός τους η ανάδειξη μιας χαρτογραφίας της Αττικής γης πριν την καταστροφή της από το μοντερνιστικό τσιμεντοπάρτυ. Οι τοποθεσίες παραπέμπουν όχι σε “πάρκα” φτιαγμένα από το κράτος και τους αρχιτέκτονες αλλά από την φύση την ίδια. Χώροι αναλλοίωτοι στον χρόνο, με την ίδια χρήση γης: φυσικό περιβάλλον Αττικής γης. Σε αυτά τα τοπία οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες προσπαθούν να δώσουν την δικιά τους εκδοχή του “ήχου της φύσης”.

Οι Αρχαιολογικοί χώροι της Αττικής ίσως είναι οι μόνοι που έχει σεβαστεί το κράτος και η «νεοελληνική πραγματικότητα» του τσιμέντου. Ίσως λόγω μιας – άκαρπης – απόπειρας σύνδεσης του αρχαίου πολιτισμού με το παρακμιακό σήμερα. Όπως και να έχει βρίσκονται εκεί και είναι από τα ελάχιστα ελεύθερα τοπία που μας έχουν απομείνει. Ας τα επανακτήσουμε.

Σε αυτόν τον τόσο μοναδικό χώρο η ομάδα λόκαλ/athens σε προσκαλεί σε ένα χαλαρό, φθινοπωρινό πικνίκ.
3 μουσικοί θα προσπαθήσουν να δέσουν ηχητικά το φυσικό τοπίο σε μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του «ήχου της φύσης».
Αν το τοπίο της πόλης, το άστυ ή αλλιώς το «τοπίο υπό αιχμαλωσία» έχει ήχο πανκ, ντίσκο, τέκνο ή ροκ ποίος είναι ο ήχος του «ελεύθερου τοπίου»?

Ηχητική εγκατάσταση:
Spyweirdos (13:00 – 15:00)
George Palamiotis (15:00-17:00)
Espeekay (17:00-19:00)
Οι ώρες έναρξης θα τηρηθούν αυστηρά. Αν θες να «παρακολουθήσεις» την μουσική έλα στην ώρα σου.

Πώς θα έρθεις:
Ποδήλατο: μπορείς να συμμετάσχεις στο group ride προς το δάσος. Δεν θα κάνουμε αγώνα ούτε θα τρέχουμε. Το βήμα θα είναι χαλαρό και θα περιμένουμε όλους όσο αργοί και αν είναι. Η προσυγκέντρωση θα γίνει στον προαύλιο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου στην οδό Πατησιών στις 12:00.
Πεζός/ή: Θα υπάρξει προσυγκέντρωση στην Πλατεία Κοτζιά στην οδό Αθηνάς, απέναντι από το Δημαρχείο. Από εκεί θα σε παραλάβει μια λόκαλ κοπέλα και θα μπείτε μαζί στο πούλμαν που θα σε μεταφέρει στον αρχαιολογικό χώρο.
Αυτοκίνητο: Αν θες να οδηγήσεις ίσως αυτό το πικνίκ να μην είναι για σένα. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα συνολικό συμμετοχικό experience και μόνο σαν κάτι τέτοιο θα πρέπει να το δεις! Παρ’ όλα αυτά αν έχεις μωρά και δεν μπορείς να αποφύγεις το αυτοκίνητο στείλε ένα mail στο localathens@ymail.com και θα σου στείλουμε τις οδηγίες.

Φέρε μαζί σου:
1.Φαγητό για σένα, τους φίλους σου (ξέρεις μπορείς να το μοιραστείς και με τους υπόλοιπους) – προσπάθησε να αποφύγεις οτιδήποτε με λάδια, σάλτσες κτλ που χρειάζονται πλύσιμο κ νερό.
2.Ποτά – θα υπάρχει μόνο πάγος και ποτηράκια. Όλα τα υπόλοιπα θα τα φέρεις εσύ. Αν σκέφτεσαι μπύρες προτίμησε τα κουτάκια γιατί βολεύουν στην ανακύκλωση.
3.Κουρελού ή παρεό ή τέλος πάντων κάτι για να κάτσεις κάτω. Στο πάρκο θα έχει πολλά χόρτα, πευκοβελόνες και ίσως να είναι λίγο υγρά – για να μην ξενερώσεις και να μπορέσεις να απολαύσεις το πάρκο έλα προετοιμασμένος / η.

Ετοιμάσου για:
1.Απόλυτη συμμετοχική προσοχή του δάσους. Δηλαδή ψώνισε υλικά/φαγητά/ποτά με τη λιγότερη συσκευασία.
2.Πριν φύγεις από το σπίτι σου πάρε μαζί σου μια πάνινη τσάντα ή μια τσάντα ώμου για να τη χρησιμοποιήσεις για τα ψώνια σου. ΜΗΝ ΦΕΡΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ!
3.Συμμετοχική Ανακύκλωση. Το πικνίκ αρχίζει στις 13.00 και τελειώνει στις 19.00. Μόλις τελειώσει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα ανακυκλώσουμε όλα τα υλικά, θα μαζέψουμε τα residual, θα τα πάμε στους κάδους και μετά θα φύγουμε / καβαλήσουμε πίσω.
4.Δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε αρχαιολογικό χώρο ο σεβασμός της τοποθεσίας είναι η βασική μας επιδίωξη. Γι αυτό το λόγο διαλέξαμε έναν αρχαιολογικό χώρο, για να αποδείξουμε ότι αυτή η γη δεν παράγει μόνο καταστροφή, πυρκαγιές, καταπατήσεις και συμφέροντα αλλά και πολιτισμό.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

aloha!

διακοπές τέλος, πίσω στην Αθήνα!

Μαγευτική η Λέσβος, ωραίες θάλασσες, ωραίοι μεζέδες, όμορφες παρέες.
…και οι μέρες περνούσαν ξέγνοιαστα...

πίσω στην Αθηνά λοιπόν, πίσω στον Η/Υ και τη πληροφόρηση.

Μόνο που η πληροφόρηση ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά μου, εν αγνοία μου.

μια εικόνα 1000 λέξεις...

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Δεκεμβριανά το καλοκαίρι



Νομίζω οτι κάτι χρωστάω στο αγαπημένο blog. To κείμενο που ακολουθεί ήταν μια προσπάθειά μου για ενημέρωση στους companeros/ras de Granada, όταν μου το ζήτησαν. Αλλά παραδόξως τόσο καιρό δεν ενημέρωσα το ίδιο μας το σπιτικό. Ίσως επειδή είμασταν στους δρόμους - τότε? Αλλά αν δεν αξίζει μία ανταπόκριση από τα Δεκεμβριανά ένα blog που λέγεται έτσι - κοίτα πάνω οθόνη κεντρο- τότε τι?

Είναι φορές που ξέρεις σίγουρα, που νιώθεις βαθιά , που ανυπομένεις για την επόμενη μέρα ή νυχτα και είναι τότε που η ζωή έχει διάσταση και δε θες να χαθείς στις άλλες. Περιγράφω τον Έρωτα και δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου, γιατί αυτό που θα έγραφα είναι η εισαγωγή μου για τα γεγονότα που συνέβησαν αυτο το Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα, αλλα να που περιγράφω τον Έρωτα. Αυτό είναι λοιπόν η επανάσταση!? Μας είχαν προειδοποιήσει οι παλιοί ότι σε στοιχειώνει, αλλά θεωρίες ξέραμε μόνο, παιδιά σε αυτό είμασταν μόνο, όμως έγινε, και όταν γεύεσαι ομορφιά, θέλεις, ποθείς κι άλλο. Πώς όμως?

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή , γιατί δε σημαίνει ότι ξέρουμε όλοι όλες την ιστορία και άλλωστε δε ξέρει κανένας μας την ίδια ιστορία.

Το Δεκέμβρη του 2008, βράδυ, σπίθες της είδησης ότι «σκότωσαν ένα 15χρονο παιδί οι μπάτσοι» απλώσανε στην πόλη σε ελάχιστα λεπτά και μέσα στη βοή ανάψανε οι φωτιές. Το κέντρο της Αθήνας καιγόταν, από στενό σε στενό υπήρχε και μια εστία, η τραγωδία δε βρήκε το θρήνο αλλά την οργή. ΟΡΓΗ με κεφαλαία τεράστια γράμματα έπιασε την πόλη και γκρεμιζε και έκαιγε και γεννούσε μικρότερες ΟΡΓΕΣ σε άλλες πόλεις . Και ήταν κυρίως τα παιδιά, κάποια 15χρονα ξανά που τις κυοφορούσαν και τις σπέρνανε.
ΠΙΣΩ ΦΟΝΙΑΔΕΣ!!!!! Η πόλη καίγεται από τα παιδιά της, το 1ο κύμα της εξέγερσης αποτελείται από εφήβους και νέους, αναρχικούς, πρόσφυγες και τους κατοίκους του πιο ριζοσπαστικού κεντρου της, Εξάρχεια, εκεί όπου έγινε και η δολοφονία του παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Οι υπόλοιποι πολίτες παρακολουθούν από την ΤV και οι νοικοκυραίοι και οι δημοσιογράφοι χαίρονται με την εξέγερση, δεν το πιστεύεις αλλά... Να καεί η πόλη, σιχτίρ πια, οι βδέλες μας έχουν ξεζουμίσει, κρίμα το παιδί, ΝΤΡΟΠΗ, ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά που εξεγέρθηκαν, νομίζαμε ότι πίνουν μόνο καφέδες, δώστε μας λίγη ελπίδα, τσκ τσκ πολύ βία, σπάστε τα ρε, να’στε καλά.
Δε κατεβαίνουμε όμως στις ταραχές, ούτε τόσο θάρρος υπάρχει, ούτε τόση απελπισία. ΑΣΧΗΜΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ το σύνθημα και όταν η καταστροφή είναι επιλεκτική σε τράπεζες, πολυεθνικές και μεγαλοκαταστήματα, ενώ η λεηλασίες μεμονωμένες και μικρές, τότε είναι όμορφη καταστροφή, είναι συνειδητή μέσα στο χάος.

Και μετά τις φωτιές αρχίζει το 2ο κύμα, οι διαδηλώσεις, σε σκηνικό πρωτόγνωρο, η πόλη μπαρουτιασμένη, οι οσμές του καπνού, των μολότωφ και των δακρυγόνων μιξαρισμένες ακόμα στον αέρα και τα αποκαίδια, οι σπασμένες βιτρίνες, τα μαυρισμένα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και κτίρια, κτίρια εξολοκλήρου καμένα ήταν όλα μπροστά μας μάρτυρες, αστικά γλυπτά καταστροφής, η πιο όμορφη έκθεση να ξετυλίγεται μπροστά μας – DESTROY ATHENS- η πραγματική και ξαφνικά να μετανοιώνουμε που δε κατεβήκαμε τότε κάτω, θα έπρεπε να συμμετείχαμε στο έργο, ήταν ανοιχτό, θα βρίσκαμε εκεί άλλους άλλες και το σκηνικό πρόδωσε τι χάσαμε. Αλλά είπαμε, έχουμε ωστόσο τις διαδηλώσεις, η σκυτάλη αλλάζει με ίδιους ή καινούριους παίκτες, απλώς πολλαπλάσιους, το παιγνίδι συνεχίζεται χωρίς βία αυτή τη φορά ή έτσι νομίζαμε αρχικά. Αψιμαχίες με την αστυνομία, κυνηγητά, δακρυγόνα, μαζικές συλλήψεις δεν είχαμε παλιότερα στις διαδηλώσεις, εκτός αν κινούμαστε στα μπλοκ των αναρχικών. ‘Οπως φαίνεται μετά το Δεκέμβρη για το κράτος και τις δυνάμεις καταστολής του, είμασταν όλοι/ες αναρχικοί αναρχικές ή καλύτερα επικίνδυνοι/ες. Μεταξύ μας , είμασταν απλώς αδελφοί αδελφές, που διεκδικούσαμε την αξιοπρέπεια μας, να γίνουμε πολίτες πολίτισσες, να ορίζουμε και εμείς τη μοίρα μας. Και έβλεπες οποιονδήποτε στο δρόμο, τον κόσμο που γνώριζες από τη νυχτερινή διασκέδαση ή δουλειά, παιδάκια να ρίχνουν πέτρες σε ΜΑΤατζηδες, γιαγιάδες να τις συλλαμβάνουν και να τις βάζουν στις κλούβες, δημοσιογράφους να ξεμπροστιάζουν αστυνομικούς, καμεραμάν και φωτογράφους να προφυλάσσουν την ανωνυμία των πολίτων, τη μαυροκόκκινη σημαία των αντιεξουσιαστών να ανεμίζει στο μνήμείο του Αγνώστου στρατιώτη, πολίτες να προστατεύουν διαδηλωτές, διαδηλωτές να κρύβονται σε ταράτσες , μια μέθυσμένη πόλη που άνοιξε άλλη πόρτα- διάσταση. Και μετά από λίγο την έκλεισε ελαφρώς τρομαγμένη και ακόμα πιο περίεργη.

Το τρίτο κύμα ήταν οι συλλογικότητες που ιδρύθηκαν τότε. Η αυθόρμητη βία πλέον μεταλλασόταν σε σχεδιασμένη αντίσταση, αντι-προπαγάνδα, διεκδίκηση. Ομάδες/ συλλογικότητες καλλιτεχνών, φοιτητών, κατοίκων, καταλήψεων φύτρωσαν παντού. Μέσω internet ενημερωνόμασταν για δράσεις και προγράμματα. Οι καλλιτέχνες ειδικά πρώτη φορά στην πόλη μας έκαναν αισθητή την αντίδρασή τους. Διακοπές παραστάσεων και προκυρήξεις, πανό σε μνημεία και εισβολή στη κρατική ΤV ενώ μιλούσε ο πρωθυπουργός στη Βουλή και ανύψωση πανώ «ΞΥΠΝΗΣΤΕ». Από τις πιο μαζικές και κορυφαίες δράσεις είναι κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ και της Λυρικής σκηνής, που βρίσκεται και στο πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας. Για την περίπτωση της Λυρικής, η στιγμή συμπίπτει με την επίθεση με βιτριόλη στη Κ. Κούνεβα, μια δραστήρια συνδικαλίστρια του σωματείου των καθαριστριών. Οι ένοχοι «δε βρίσκονται» και η οργή πριν προλάβει να καταλαγιάσει επιστρέφει. Στο φρούριο της Λυρικής και όχι πια στο δρόμο υπάρχει σταθερή βάση αντίστασης και μαζεύεται κόσμος, το κάλεσμα είναι ανοιχτό δεν είναι μόνο για καλλιτέχνες, άλλωστε όλοι και κανένας δεν είναι καλλιτέχνης σύμφωνα με την ατμόσφαιρα (αυτο)αμφισβήτησης της κατάληψης. Μαθήματα, συζητήσεις, σαμποτάζ, προβολές, παραστάσεις, όλα για όλους και όλες, αλλά ο κεντρικός πυρήνας προσέλκυσης ακόμα και χιλίων ατόμων τα βράδια, που ξεχυλίζουν στο δρόμο, είναι η ανοιχτή συνέλευση στο όμορφο αμφιθέατρο. Για δύο βδομάδες δοκιμαζόμασταν άνδρες και γυναίκες, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, αρκετοί και από άλλες χώρες, με τις αρχές του διαλόγου, της αμεσοδημοκρατίας, τις αυτοργάνωσης και μη εξουσίας. Δύσκολα, καινούρια και μεθυστικά.

Η κατάληψη της Λυρικής δεν ήταν η μόνη κατάληψη που ξεπήδησε από τα γεγονότα, αλλά ήταν ίσως η πιο πρωτότυπη, αταξική και μαζική. Την άνοιξη το πείραμα της αυτοργάνωσης και οι γνωριμίες της αντίστασης, συνάντησαν τους παλιούς και τις παλιές ακτιβιστές/στριες και συνεχίστηκε στους υπαίθριους χώρους κυρίως, που είναι ένα μεγάλο αγκάθι στη πόλη μας. Εκεί ο αγώνας ακόμα συνεχίζεται ήπια, αλλά πλέον υπάρχουμε. Τώρα πλησιάζει το καλοκαίρι, έχουν περάσει 2 εποχές από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, το μέρος που έπεσε νεκρός έχει γίνει τόπος μνήμης και συγκίνησης, κάποιοι κάποιες πήραν πρωτοβουλία και έβαλαν πινακίδες με το όνομά του στη διασταύρωση των δρόμων, μια φωτογραφία του μεγάλων διαστάσεων μας τσιμπάει τη καρδιά , γιατί ναι, ήταν μόλις 15 χρονών, πάλι καλά που υπάρχει όμως, γιατί τα stencil με τη φιγούρα του κατάφεραν και τα σβήσανε από τα μάρμαρα της πόλης. Όπως άλλωστε σβήσανε και τα περισσότερα συνθήματα της εξέγερσης.

Αλλά και τι με αυτό? Όταν έχεις γευτεί την ομορφιά, θέλεις, ποθείς κι άλλο. Και τώρα γνωριζόμαστε.



Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Hurry! Sale ends midnight tonight!


http://tempelhof.blogsport.de

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Athens Pride 2009

Ti krima pou den exw kai mia photo tou Panousi gia osous/es den ton kseroun;)
H pio xrwmatisti kai liknisti poreia pou piga fetos. Ante kai tou xronou oi paredromites/ises se arma;)

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

epistrefw amesws

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ






''τι κάνουμε μετά το λύκειο κυρία?''

''είναι σωστό το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων?..είναι σωστό να γίνεται η επιλογή του επαγγέλματος με βάση την βαθμολογία?''

''γιατί το σχολείο δε μας βάζει μέσα στη ζωή?.. να ξέρουμε και μεις τι δρόμο θα τραβήξουμε.''

''για την τεχνική παιδεία τη λέτε κυρία? 'Έτσι όπως λειτουργεί ποιόν εξυπηρετεί? εμάς τους νέους? το τόπο μας?..δε θα μπορούσε π.χ να γίνει εδώ μια σχολή υφαντουργίας? να αξιοποιηθεί αυτός ο τόπος? που έχει τόση γνώση και παράδοση γύρω απ αυτήν τη τέχνη?

''Γιατί κυρία η Ιστορία που διδασκόμαστε έχει τόσες ανακρίβειες?''

οι ερωτήσεις παραμένουν οι ίδιες...τις ξέχασες γιατί δεν σου απαντήθηκαν πότε.
Γιατί πια οι απορίες σου, είσαι εσύ ο ίδιος.

Το σύστημα λειτουργεί. Και όταν κινείται στο ''περίπου'' και στο ''όλα γίνονται'', τελικά λειτουργεί ακόμα καλύτερα.
Σου δίνουν πετονιά και εκείνοι ψαρεύουν με τράτα. ΙΤΣ ΟΛ ΓΚΡΕΕΚ ΤΟΥ ΜΙ.



J

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Βρε βρε οι σύντροφοι/σες

>*ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ*
> *ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ ΣΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ*

> *ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΖΟΙ *
> *«ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ» ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ*

> *ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, 9 MAΪΟΥ 2009*
> *ΣΤΙΣ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ*

> *ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΑΠΟ*
*ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ*
> *ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ*

> *ΚΑΙ «ΠΑΡΚΑΡΟΥΜΕ»*
> *ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ*
>
> *ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ* :
> 1. *ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΖΩΝ *
> *ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥΣ*
> 2. *ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ *
> *ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΩΝ ΠΕΖΩΝ*
> 3. *ΔΙΑΠΛΑΤΥΝΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΩΝ*
>
> ΠΑΡΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚAΡΙΣΜΑ.

> *ΠΕΖΗ*
> Πρωτοβουλία Πολιτών για τα Δικαιώματα των Πεζών

> http://www.pezh.gr


Eee tharrw pws einai mia kali eukairia na sunantithoume oi paredromites/ses kai na gnwrisoume to peziko;)

Τρίτη 21 Απριλίου 2009







ναι, θαρρώ πως και στη μεγαλούπολη μυρίσαμε άνοιξη
φιλιά και αγάπες tsiou2

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

ena fili einai arketo.
ena zesto xamogelo, ki auto

that's all i need



einai wraia h anoiksh...ka8e ''anoiksh''

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

sas myrise Anoiksh?

Geia kai xara.

Epestrepsa gia apogeymatino spitiko kafe.

Ksypnhsa prwi apo ta aeroplana pou espagan to fragma tou ypnou panw apo to kefali mou.
Stratiwtakia parelaynan shmeris - ksereis plastika shmaiakia pou eksantloun th xrhstikothta tous ypodiomena ta fysokalama.

Hpia kafe, diavasa efhmerida sth kallidromiou kai meta psilh kouventa sto hliolousto parko - to gardening kala kratei.
Shmera eixe fytema louloudiwn kai idietairh frontida stis lemonies. Meta akolouthsame tis paradoseis, mpakaliaros me skordalia kai ouzo.

H Athina ayton to kairo stis pio omorfes meres ths, toso pou deyteres kai trites skepseis poliorkoun thn epithymia gia metanasteysh.
Ayto pou kyriws allazei einai h "orath antistash sth varemara" pou eixe protathei paliotera, h eswterikh - koinh - aisthhsh proswpikhs eydokimhshs anamesa sth syllogikh
diekdikish twn "mikrwn", twn kathhmerinwn.

Xamogela sthn polh, oxi aparaithta desmia apo thn ews twra apaitoumenh alkoolikh enisxysh. Einai vevaia pou hrthe ki anoixh kai erwteyomai
akoresta koritsia, agoria, louloudia, mousikes kai perpathmata.

phra dromo gia ta kala
kai gia ta omorfa..

fffffff akoma vrexei?

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

kiss_lyriki
ΕΝΑ ΦΙΛΙ,
ΔΥΟ ΦΙΛΙΑ,
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΛΥΡΙΚΗ!

λεσβίες, έτερο, γκέι, τρανς, αμφί,
συμπολίτες, συναγωνίστριες,
γειτόνοι, μαμάδες, μπαμπάδες, θείοι,
θειες, ζευγαρωμένες και μπακούρια
όλες-οι
ΕΛΑΤΕ
για έναν μαραθώνιο φιλιού έξω από την
Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου συνεχίζονται
οι παραστάσεις της όπερας "Ρουσάλκα".

Επαναφέρουμε στο δρόμο το φιλί που
κόπηκε από τη σκηνή και αντιδρούμε
έμπρακτα στην ομοφοβία της ορχήστρας
(και όχι μόνο).
Γιατί οι επιθυμίες μας δεν
καταστέλλονται.
Γιατί ένα φιλί είναι πάντα όμορφο.
Γιατί άμα τους ενοχλεί, έχει αξία να το
δείχνουμε.
Γιατί πάντα θέλαμε να φιλήσουμε έναν
άγνωστο έξω στο δρόμο.
Γιατί η αγάπη θα σώσει τον κόσμο.
Γιατί είναι Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ,
Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ!

Τα πρώτα φιλιά αρχίζουν να πέφτουν στις
7μμ πριν την έναρξη της παράστασης.

[καλούμαστε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο
δημιουργικοί ως ομάδες ή κατά μόνας
μοιράζοντας κείμενα, παίζοντας μουσική,
ζωγραφίζοντας στενσιλ, δίνοντας
περφορμανς στο δρόμο, φορώντας κουλά (ή
καθόλου) ρούχα και γενικότερα
συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας
χαοτικής ερωτικής ατμόσφαιρας]

ΠΟΥ: εθνική λυρική σκηνή, ακαδημίας 59-61,
Αθήνα
ΠΟΤΕ: το Σάββατο 14 Μαρτίου από τις 7μμ έως
όσο πάει


Παρέμβαση Δράσης ενάντια στην ομοφοβική στάση της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και στην λογοκρισία της σκηνοθετικής επιλογής της σκηνοθέτριας

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

mia