Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Avaaz

Dear friends,



Right now, the EU is deciding the fate of a ground-breaking new democratic reform that could change the way Europe is run, and counter the influence of powerful vested interests. But some officials are trying to pass rules that would undermine citizen participation. Sign the petition to protect our rights to shape EU policies that affect us all:
Right now behind closed doors, European officials are deciding the fate of a ground-breaking democratic reform that could change EU politics, up to now dominated by an elite of governments, powerful companies and lobbyists.

The European Citizens' Initiative (ECI) requires the EU commission to act when it receives a request from over 1 million citizens. It's a radical innovation in EU governance, but it has some officials scared. They're trying to bury the ECI in a mountain of red tape - throwing up damaging barriers to citizens' participation.

Several members of the European Parliament are passionately fighting to protect the ECI. We urgently need a massive citizen outcry to weigh in on their side and shame the blocking governments and officials into creating the direct democracy that citizens want. Sign the petition below -- MEP Gerald Häfner, who is at the forefront of the negotiations, will present our petition in every Brussels back room meeting where it can make a difference:

http://www.avaaz.org/en/eu_citizens_initiative/?vl

For decades the European Union has been accused of suffering from overly complex, undemocratic decision-making processes that make EU politics inaccessible to citizens. But now, the ECI, introduced by the Lisbon Treaty last year, could be a real turning point in efforts to address the EU's democratic deficit.

Some member states, who fear greater citizen participation in the legislative process, are insisting that each ECI signer should provide the number of their ID card or passport number - a requirement that would radically decrease participation. Independent data protection bodies in Europe say ID numbers are not necessary for verifying signers -- in fact gathering this data is intrusive and can lead to identity fraud.

The European Commission has also proposed a short timeline and unnecessary country quotas for signatures that would de facto exclude many citizens’ groups from using the ECI. The Parliament has countered these with citizen friendly requirements -- a 18-month deadline for signature collection, and country quotas in just one fifth of all EU Member States.

Avaaz is already using the ECI to improve European democracy -- we've gathered over 1 million signers and are submitting the first ever ECI to freeze all genetically modified crops from entering Europe. But this and every other future initiative we build could be crippled if the officials manage to railroad through their stringent conditions.

Negotiations are at the critical last phase -- let's make the ECI work, and make European governance work for us. Sign the petition now, and forward this message to everyone:

http://www.avaaz.org/en/eu_citizens_initiative/?vl

With hope,

Luis, Benjamin, Alice, Paula, Alex, Ben, Pascal, Ricken and the entire Avaaz team.

SOURCES:

European Voice, "MEPs look to make it easier to launch citizens' initiatives":
http://www.europeanvoice.com/article/imported/meps-look-to-make-it-easier-to-launch-citizens-initiatives/69310.aspx

Initiative for the ECI, "Parliament can still prevent member states weakening ECI":
http://www.citizens-initiative.eu/?p=374

More information about the "Campaign for a citizen-friendly European Citizens’ Initiative (ECI)":
http://www.citizens-initiative.eu

Democracy International promotes direct democracy, and is the umbrella organisation sponsoring the ECI-Campaign:
www.democracy-international.org

---------

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Ας καλλιεργήσουμε μαρούλια στο πάρκο του Ελληνικού

Συνηθίζει να περπατά στον Υμηττό παρατηρώντας τα αγριολούλουδα και τα αυτοφυή παρτέρια ανάμεσα στα συμπλέγματα των βράχων. Ουσιαστικά θαυμάζει τη δύναμη της φύσης. «Εχουμε την αίσθηση ότι η φύση είναι αδύναμη. Αν, όμως, περιφράζαμε το κέντρο της Αθήνας, σε λίγα χρόνια θα είχε πρασινίσει. Στα εγκαταλειμμένα τμήματα του αεροδρομίου του Ελληνικού οι φαρδιοί τσιμεντένιοι αρμοί έχουν γίνει κηπάρια αγριόχορτων».

Το έδαφος και η βλάστηση είναι σαν να σπρώχνουν τις πλάκες της κεντρικής πλατείας της Γλυφάδας Το έδαφος και η βλάστηση είναι σαν να σπρώχνουν τις πλάκες της κεντρικής πλατείας της Γλυφάδας Ομως αυτό που θαυμάζει η νεαρή αρχιτέκτων τοπίου Ασπασία Κουζούπη, απορρίπτεται στις πόλεις μας προς όφελος των καλλωπιστικών φυτών. «Ευχάριστη εξαίρεση αποτελούν οι αρχαιολογικοί χώροι. Εκεί τα αγριόχορτα μπορούν σχεδόν να λατρευτούν ως φυσικός περίγυρος του αξιοθαύμαστου», λέει με ικανοποίηση. «Είναι η συλλογική μας αισθητική έτοιμη να δεχθεί τα αυτοφυή ως πολύτιμο κομμάτι και των σύγχρονων πόλεων;»

Η 36χρονη Ασπασία Κουζούπη πάντως τα έβαλε ήδη στην καθημερινότητά μας. Η κεντρική πλατεία «Βάσω Κατράκη» στη Γλυφάδα με αυτό το σκεπτικό δημιουργήθηκε το 2008. Το έργο, που υπογράφει μαζί με τη μητέρα της, τη γνωστή αρχιτέκτονα τοπίου Νέλλα Γκόλαντα, συμμετείχε στην πρόσφατη 6η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Τοπίου στη Βαρκελώνη (30/9-2/10).

Το έδαφος και η βλάστηση είναι σαν να σπρώχνουν τις πλάκες της πλατείας, οι οποίες ανασηκώνονται και μοιάζουν με βράχο. Για τους χρήστες της λειτουργούν είτε ως παγκάκια είτε ως πίστες για ποδήλατο, ακόμη και ως κορυφές ενατένισης του ορίζοντα.

«Θέλαμε να αποδώσουμε το δημόσιο χώρο με την απλοχεριά που μας χαρίζεται η φύση», εξηγεί η Ασπασία Κουζούπη. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει στην Μπιενάλε. Δεν είχε πάρει καλά καλά το πτυχίο της από την Αρχιτεκτονική του ΑΠΘ όταν επισκεπτόταν την 1η Μπιενάλε Τοπίου της Βαρκελώνης (2000). Το Ανοιχτό Μουσείο Παλαιάς Λατομικής Τέχνης στον Διόνυσο της Αττικής, έργο που συνυπογράφουν και πάλι μητέρα και κόρη, είχε επιλεγεί ανάμεσα στα 15 καλύτερα έργα (από τα 240) της διοργάνωσης.

Η Ασπασία Κουζούπη ευτύχησε να έχει στο πλάι της τη μητέρα της Νέλλα Γκόλαντα, δημιουργό του θεάτρου της Αιξωνής, δύο πλατειών στη Λάρισα, του Φλοίσβου στο Παλαιό Φάληρο κ.ά., βραβευμένη διεθνώς «γλύπτρια τοπίου», όπως αυτοχαρακτηρίζεται, σε μια εποχή που κανείς δεν ήξερε τι σημαίνει το αντικείμενο. Η κόρη δεν επαναπαύτηκε.

Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην περίφημη ΕΤΗ της Ζυρίχης, ενώ είναι υποψήφια διδάκτωρ του ΑΠΘ. Λίγο πριν φύγει από την Ελβετία, συμμετείχε σε ένα διεθνή διαγωνισμό ιδεών στην «Κοιλάδα των Ρολογιών», στο καντόνι Neuchatel, όπου και η γενέτειρα του Λε Κορμπιζιέ. Απέσπασε το 7ο βραβείο αλλά και 13.500 ελβετικά φράγκα, καθώς οι διοργανωτές εξαγόρασαν την ιδέα της.

Εκεί που πέθανε ο Μπακούνιν

Στα τέλη του 19ου αιώνα αναρχικοί ουτοπιστές (εκεί πέθανε ο Μπακούνιν) ανέλαβαν να αυτοδιαχειριστούν την περιοχή της κοιλάδας. Το χειμώνα έφτιαχναν χειροποίητα ρολόγια και το καλοκαίρι ήταν κτηνοτρόφοι. Οι αρχές του καντονιού ζητούσαν λύσεις για την ανάδειξη του τοπίου της κοιλάδας. Η πρότασή της (με ειδικό σύμβουλο τον Σταύρο Μέντο) αποκάλυπτε το γεωλογικό ρολόι που βρίσκεται κάτω από το λεπτό στρώμα εδάφους.

«Το υπέδαφος εκεί σχηματίζει μια συνεπέστατη ακολουθία στρώσεων γεμάτων απολιθώματα οργανισμών της Ιουρασικής (Jurassic) περιόδου, όπως δεινοσαύρων, αλλά και οργανισμών του θαλάσσιου τότε τοπίου. Πρότεινα λοιπόν ένα είδος in situ μουσείου-περιπάτου, που ονόμασα "Γεωλογικό ρολόι". Την πρότασή της μπορεί κανείς να τη δει στο νέο Μουσείο Μπενάκη, στο πλαίσιο της 6ης Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων (έως 28/11).

Από τη Βαρκελώνη και τη Ζυρίχη η Ασπασία Κουζούπη επιστρέφει στη λίμνη Κάρλα. Εδώ και τέσσερα χρόνια μελετάει με τους φοιτητές του τμήματος αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το γέμισμα της λίμνης. Επέλεξε, διδάσκοντας «Προσεγγίσεις Τοπίου», να ασχοληθεί με την Κάρλα, εξαιτίας της «δραματικής συνθήκης ανατροπής που προκάλεσε εκεί ο άνθρωπος. Αρχικά αποστραγγίζοντας το νερό και τώρα επαναφέροντάς το...».

Να σώσουμε την Κάρλα

Εχει στα χέρια της εξαιρετικές εργασίες, μελέτες και διατριβές φοιτητών. «Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία», λέει με πάθος. «Ηδη από τη Νεολιθική περίοδο εμφανίζεται η σχέση των γύρω οικισμών με τη λίμνη. Υπάρχει μια φοβερή παράδοση που δεν πρέπει να χαθεί, από τον τρόπο που έφτιαχναν τις βάρκες, πώς χρησιμοποιούσαν τις καλαμιές, πώς έφτιαχναν τις καλύβες και τα καλάθια, πώς μαγείρευαν τις κακκαβιές με το νερό της λίμνης. Ακόμη ζουν όσοι τη θυμούνται και θέλουν να μεταδώσουν την εμπειρία στα εγγόνια τους.

Είναι ανατριχιαστικό να βλέπεις ανθρώπους να ψαρεύουν σε μολυσμένο νερό επικίνδυνο για την υγεία τους. Πρέπει να καθαριστεί, να δημιουργηθούν προβλήτες έρευνας των νέων οργανισμών που θα εμφανιστούν και μελέτης των αλλαγών του τοπίου. Να δείτε πώς χαίρονται οι κάτοικοι που η λίμνη ήρθε και πάλι κοντά τους...».

«Η στρατηγική της Πολεοδομίας Τοπίου επιβάλλει την εισβολή της φύσης μέσα στην πόλη. Βλέπει ολόκληρη την πόλη και τις ανάγκες της. Εμείς εδώ δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη τι πόλη θέλουμε. Θέλουμε να επεκτείνεται και να ξεχειλώνει καταλαμβάνοντας συνεχώς καινούργια εδάφη;» αναρωτιέται.

Εμπλέκεται με πάθος και στη συζήτηση για το πάρκο του Ελληνικού. Σκέφτεται πόσο χρήσιμο θα ήταν να εκμεταλλευτούμε τα νερά του Κηφισού, δημιουργώντας κατά μήκος του θαλάσσιου μετώπου της Αθήνας ένα πάρκο νερού, με το οποίο θα ποτίζαμε και το περίφημο πάρκο του Ελληνικού. Αναρωτιέται γιατί δεν θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε κι εμείς ό,τι το Βερολίνο. Να δώσουμε, δηλαδή, ένα κομμάτι του Ελληνικού στους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας να το καλλιεργούν.

«Θα μπορούσαν να δοθούν τμήματα για ορισμένο χρονικό διάστημα -για να αποφευχθεί η χρησικτησία- σε κοινότητες νέων, φοιτητών, συνταξιούχων και μεταναστών. Να έχουμε τα μαρούλια μας, τις ντομάτες μας, να αποκτήσουμε επιτέλους σχέση με το παραγωγικό τοπίο... Να κατεβαίνουμε τα Σαββατοκύριακα να μαζεύουμε μήλα... Δεν θα ήταν υπέροχο;»*

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Ηλεκτρονική Δημοκρατία

Συγχαρητήρια στον κο Γιαννίρη..

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

πεδίο Αέρος

Πέρασε η ώρα, πέρασε η μέρα.
Μόνος στο κόσμο, μόνος και στο ιστολόγιο.
Το πεδίο του Άρεως ακριβώς απέναντί μου.
Με κοιτάζει, το κοιτάζω.
Δεν μιλιόμαστε. Ο συγκάτοικος ροχαλίζει.
Δεν μιλιόμαστε H ώρα περνά κι' άλλο
Καθόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλο.
- Sorry ρε mate/ Δεν το ήξερα.
-...
-Έλειπα Ήμουν αλλού. Εξ' άλλου και ο
Πολύκαρπος και ο Expaganus τα έχουν πει.
Και τα έχουν πεί πολύ καλά.
-...
-Μίλα γαμώ τη παναγία μου. 9 εκ. είναι αυτά. Που πήγαν τα λεφτά.
-Βρες δικηγόρο αλλιώς σε χωρίζω...
Καθόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλο
Και ζητούνται δικηγόροι...
P&S adaptor: όλοι αυτοί οι δικηγόροι τι κάνουν;

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Πεδίο Του Άρεως

Πεδίο Του Άρεως 08.11.10

Εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης Μόνο τέτοιες δεν ήταν.
Η βασική αντιπαράθεση των υποψήφιων ήταν το μνημόνιο.
η κηδεμονία και τα λοιπά. όλοι ασχολήθηκαν με αυτή.
ούτε με το μητροπολιτικό πάρκο του ελληνικού που πάει τσιμέντο,
ούτε για το πάρκο ζωγράφου, ούτε με την ανακύκλωση,
ο ψινάκης είναι δημότης Νέας Μακρης. Δεν έχει σημασία
που είσαι δημότης. Μπορείς να πολιτευτείς οπουδήποτε
ο Κακλαμάνης πήρε το 35 περίπου τοις εκατό του 40%,
που προσήλθε στις κάλπες. Δηλαδή περίπου το 12 τοις εκατό των
συνολικών ψήφων. Ποιος τον ψηφίζει ακόμα αυτόν;
Θα βγω στο δρόμο να τους ψάξω, να μου εξηγήσουν τη θέση τους.
Πείτε μου γιατί;
Ψήφισες;
Πλάκα μου κάνεις;
Ποιον να ψηφίσω;
Αρα κατά κάποιον τρόπο μου αξίζει ο Κακλαμάνης;
ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ το καταλαβαίνεις;
Οι φορείς της δημοκρατίας είναι τα κόμματα;
Τι να κάνω, τι να κάνω;
Η διαβολίκη ιδέα με τη περαίωση είναι να ελέγξούν όσους την κάνουν.
Όχι αυτους που θα αρνηθούν.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

γΙΑ τΗΝ αΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ τΟΥ ψΕΜΑΤΟΣ.

-πΟΙΟΣ εΊΜΑΙ, πΟΙΟς εΊΣΑΙ ΤΈΛΩς πΑΝΤΩΝ...
πραγματίκα δεν ήξερα. έπρεπε να πάρω τους δρόμους
για να καταλάβω.
Και κατάλαβα, και αποφάσισα.
Αποφάσισα οριστικά.
- ο δρόμος που έχεις πάρει ειναι αδιάβαστος. και με οδηγεί εκει
απο όπου έρχομαι. Της Αθηνάς την πόλη, την άσχημη.
- Καριόλη..
Δεν είμαι εγώ που ασχημα μιλάω. Ειναι η πόλη.
- Πως κατάντησες έτσι?
Κανεις ταινίες, κάνω θέατρο, γραφουν σε φρι πρες.
Έχω στιβαξει όλα τα τεύχη σπίτι σου. Δίπλα στα σιντι που δεν ακούω πιά.
πια πια πια σου σου. ωραια παιδιά οι νεοαθηναίοι. κατι απο δύση.
κάτι από ανατολή. Μ΄αρεσει να περπαταω στα εξάρχεια, μου είπε η Ν.
Μετά καναμε έρωτα στο καναπέ της στα Πετράλωνα.
Το έχω ξαναπάθει. Έπρεπε να πάω με άλλη για να σιγουρευτώ.
και με άλλον.
η τουρκοκρατία, μας εδωσε κάτι στη μουσική, δε λέω.
Άλλιως θα παιζανε σονατες.
Πρέπει να τους βγάλουμε από τη μέση, μάγκες.
ήρθε η σειρα μας. 1, 2 χίλιες μικρές επανάστασεις.
Πάρκα παντού. Λεω ναι.
γραφφιτι, στενσιλσ, γλαστρες, κρεμ.υδια παντζαρια,
δεν πληρωνω πουθενα, φτιάχνω λάμπες, ποτά,
έχω φοβερές ιδέες, ομορφο χαμόγελο, κατσαρά μαλλία,
ροζ παλτό, πλέκεις, σε θαυμάζουν, σε ζηλεύουν, σε φθονούν,
αφηνω τιπσ στους ντι τζει...

μάκους... για τουλάχιστον 50 εμφανισεις στη πολή μας.