Παίρνω και χωματόδρομους...

Αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι σας εύχομαι οργιώδη ανθοφορία, ευωδίες, ευωχίες και ούριο και δροσερό τον άνεμο να διαπνέει το νου σας και να κυλάει στο κορμί σας!
Σας χαιρετώ με τρυφερότητα και σας ευχαριστώ εγκαρδίως γιά την ευκαιρία που μου δίνετε να συν-πορευτώ με διάπυρα πνεύματα λαμπερών ανθρώπων!
Η πρώτη μου στάση στο ταξίδι θα γίνει κάπου πολύ μακρυά από αυτήν την πρωτεύουσα σε δυστυχία πόλη, σε ένα τόπο όπου τα πάντα κινούνται μέσα στον παγκόσμιο κύκλο και εμείς οι άνθρωποπολίτες, ξένοι , θα πρέπει να δια-περάσουμε διά της βίας, τα όρια της νομοθετημένης υπαρξής μας για να συχγωνευτούμε συγκεχυμένοι, σε αυτή τη σπείρα της Ζωής.
Ο τόπος, η Αρκαδία. Στις όχθες του ποταμού Λάδωνα, την ψυχή μου λάδωνα και στα μάτια μου έχυσα μέλι και κλείσανε και πήρε μπρος η καρδιά μου και το μέλι έγινε δάκρυα που τα πήρε ο ποταμός και ο ουρανός και δρόσισε η ψυχή και πότισε η ψυχή και ω! του θαύματος, έβγαλε όμορφα και μυρωδάτα λουλουδάκια Αγάπης! Αν θέλετε χαρίζω, ορίστε!...

Καλός ας είναι ο Δρόμος!

Υ.Γ. Πόσο όμορφη που είναι η Ζωή και από την ανάποδη!..