γΙΑ τΗΝ αΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ τΟΥ ψΕΜΑΤΟΣ.

-πΟΙΟΣ εΊΜΑΙ, πΟΙΟς εΊΣΑΙ ΤΈΛΩς πΑΝΤΩΝ...
πραγματίκα δεν ήξερα. έπρεπε να πάρω τους δρόμους
για να καταλάβω.
Και κατάλαβα, και αποφάσισα.
Αποφάσισα οριστικά.
- ο δρόμος που έχεις πάρει ειναι αδιάβαστος. και με οδηγεί εκει
απο όπου έρχομαι. Της Αθηνάς την πόλη, την άσχημη.
- Καριόλη..
Δεν είμαι εγώ που ασχημα μιλάω. Ειναι η πόλη.
- Πως κατάντησες έτσι?
Κανεις ταινίες, κάνω θέατρο, γραφουν σε φρι πρες.
Έχω στιβαξει όλα τα τεύχη σπίτι σου. Δίπλα στα σιντι που δεν ακούω πιά.
πια πια πια σου σου. ωραια παιδιά οι νεοαθηναίοι. κατι απο δύση.
κάτι από ανατολή. Μ΄αρεσει να περπαταω στα εξάρχεια, μου είπε η Ν.
Μετά καναμε έρωτα στο καναπέ της στα Πετράλωνα.
Το έχω ξαναπάθει. Έπρεπε να πάω με άλλη για να σιγουρευτώ.
και με άλλον.
η τουρκοκρατία, μας εδωσε κάτι στη μουσική, δε λέω.
Άλλιως θα παιζανε σονατες.
Πρέπει να τους βγάλουμε από τη μέση, μάγκες.
ήρθε η σειρα μας. 1, 2 χίλιες μικρές επανάστασεις.
Πάρκα παντού. Λεω ναι.
γραφφιτι, στενσιλσ, γλαστρες, κρεμ.υδια παντζαρια,
δεν πληρωνω πουθενα, φτιάχνω λάμπες, ποτά,
έχω φοβερές ιδέες, ομορφο χαμόγελο, κατσαρά μαλλία,
ροζ παλτό, πλέκεις, σε θαυμάζουν, σε ζηλεύουν, σε φθονούν,
αφηνω τιπσ στους ντι τζει...

μάκους... για τουλάχιστον 50 εμφανισεις στη πολή μας.